1 jaar geëmigreerd: hoe gaat het met Marlous?

Vandaag woon ik precies 1 jaar in Antwerpen! Wat is de tijd voorbij gevlogen zeg.
Exact een jaar geleden, op 1 juli, kregen wij de sleutel van ons appartement. M’n vriend dropte me ‘s ochtends voor zijn werk af bij een koffiebar, omdat de sleuteloverdracht pas om 10:00 zou zijn. Na het overhandigen van de sleutels werd direct de plaatsbeschrijving uitgevoerd. Daarna ging ik meteen naar de Action om schoonmaakspullen en andere handige dingen te kopen. Onze eerste echte aankoop voor ons appartement? Een wc-rolhouder.
Inmiddels zijn we dus een jaar verder. Door het coronavirus zijn de afgelopen maanden extra snel voorbij gevlogen en voelt het bijna een beetje als ‘valsspelen’. Ik ben blij dat het leven weer een beetje op gang komt, toch voelt het alsof ik mijn eerste lente in Antwerpen heb gemist omdat we vooral binnen hebben gezeten. Volgend jaar een nieuwe poging. Het afgelopen jaar gaf ik jullie elk kwartaal een update. Het is niet altijd even soepel gegaan, toch kan ik zeggen dat mijn leven nu na een jaar weer redelijk op rolletjes loopt.
Ja, mijn sociale kring is behoorlijk gekrompen. Maar daardoor was die lockdown juist goed te doen denk ik. Anderzijds ben ik enorm gegroeid! Ik vond mijn eerste volwassen baan (met een kleine valse start, haha), fixte mijn belastingen (ok, met een klein beetje hulp maar in zo’n ingewikkeld emigratiejaar mag dat) en ik ben die sociale kring langzamerhand aan het uitbreiden. Nu ik het gevoel heb dat ik gesetteld ben, hoop ik komend jaar meer te kunnen focussen om hier echt een leven op te bouwen. Misschien moet ik lid worden van een bepaalde sport- of hobbyclub?
Dit jaar was een beetje een rollercoaster. Er zijn momenten geweest dat ik zo’n spijt had. Alsof ik alle bruggen achter mij had verbrand. Inmiddels voel ik mij zo thuis in Antwerpen en ben ik elke keer zo trots als ik weer vrienden rondleid door deze mooie stad. België blijft soms een ingewikkeld land qua regelgeving (of misschien eerder het gebrek eraan), maar alles went. Mocht je zelf gaan emigreren dan kan ik alleen maar meegeven: houd vol!
Vanaf nu zal ik niet meer elk kwartaal een update geven. Wel zal ik binnenkort nog eens een kijkje geven in ons appartement, de laatste keer dat ik dat deed was nog niet alles ingericht.
Francis
Beste Marlous, ik ben opgegroeid in Antwerpen, heb de stad vaak verlaten, woonde tussen 2005 en 2014 in Hasselt en ben vanaf februari 14 terug in Antwerpen. Ik heb vaak gewerkt in Nederland en was 10 jaar bestuurslid van een Stichting. Ik heb mijn portie Nederland-Vlaanderen gekregen. Ik vind het heerlijk om jouw site te lezen. Zo leer ik ‘mijn’ stad op een andere manier kennen. Dank je. Houd vol!
Gids voor het zuiden
Dag Francis, bedankt voor je berichtje! Wat interessant om zoveel in beide landen mee te krijgen! 🙂 Inmiddels kan ik zeggen dat het best goed gaat hier! – Marlous
Mariella
Hoi, hier ook een Utrechtse.. woon al sinds 2003 in Belgie! Ik kan mij dat haast zelf niet voorstellen, maar de tijd is voorbij gevlogen. Waar ik vooral aan moest wennen is dat de mensen hier gesloten zijn of niet gauw zeggen wat ze denken. Ook dat is doorbijten, vaak moeten ze je eerst goed leren kennen. Leuk om je blogjes te lezen!
Gids voor het zuiden
Ja, dat is zeker een groot verschil met Nederland. Ik merk dat bij jongere generaties er gelukkig wel een stuk makkelijker doorheen te prikken is. Ik denk ook dat het heel erg scheelt wanneer je partner wel uit België komt, i.p.v. wanneer je als Nederlands koppel naar België emigreert. Thanks voor je leuke berichtje! – Marlous
petra
Dag
,….Ja watte amai,…t is een echt andere cultuur senne….!