Natuurlijk had ik verwacht dat ik naast mensen ook dingen uit Nederland zou missen, maar dat het uitgerekend deze dingen zouden zijn?

1. AH to Go

Eerlijk is eerlijk: het assortiment zoete broodjes (in België koffiekoeken) is een stuk beter bij de Panos. Op dat vlak scoort België zéker punten. Waarom ik dan toch de AH to Go mis? Een paar minuten voor je trein vertrekt, kun je bij de zelfscankassa zonder wachtrij iets afrekenen, zonder enige menselijke interactie. Dat laatste punt is in de ochtendspits een groter voordeel dan ik zou willen toegeven.

2. De platheid

Sinds begin december werk ik in Halle. Vanaf het station moet ik 1,8 kilometer naar mijn werk fietsen. In de laatste kilometer stijg ik twintig meter. Dat klinkt niet bijzonder indrukwekkend, maar ik verzeker je dat dat voelt als leg day. Iedere werkdag denk ik ‘s ochtends even aan de Nederlandse platheid en hoe heerlijk dat eigenlijk is. Op de terugweg daarentegen hoef ik niets te doen en lijkt het alsof ik een elektrische fiets heb.

Op sommige plekken (in Antwerpen) mis ik trouwens goede fietspaden. Vooral als ik in een straat met klinkers bijna tussen de tramsporen beland. Máár onderweg naar mijn werk heb ik op de hele route een fietspad.

3. Een supermarkt op 40 meter afstand

In Nederland woonde ik letterlijk naast de Albert Heijn. Het voelde als een extra keukenkastje met onuitputtelijke voorraad. Tegenwoordig moet ik het doen met een duurdere stadssupermarkt op zeven minuten wandelen. Inmiddels ben ik eraan gewend en eigenlijk valt het best mee. Er zullen genoeg mensen verder bij een supermarkt vandaan wonen.

Nu ik toch op dreef ben: ik mis de ruime openingstijden uit Utrecht. Boodschappen doen op zondag en tot tien uur ‘s avonds…

4. Mijn postbode, mijn brievenbus, mijn buren

In Antwerpen worden mijn pakketjes regelmatig achtergelaten op een openbare plek waar iedereen bij kan. De brievenbus is hier ook wat smaller, waardoor Nederlandse brievenbuspakketjes plotseling geen brievenbuspakketjes meer zijn. Zelfs toen ik werkloos en thuis was, belde de postbode soms niet aan en vond ik mijn pakket in de centrale gang. Gelukkig gaat het tot nu toe goed en is er niets kwijt of gestolen. Ik hoor mensen uit Nederland hier trouwens ook wel eens over klagen, maar ik had er nooit last van in Utrecht. Waarschijnlijk mede dankzij alle pakketpunten in de buurt én behulpzame buren in mijn flat die eigenlijk geld hadden moeten vragen, omdat ze als alternatief pakketpunt dienden.

Fun fact: als de postbode mijn pakket in Antwerpen netjes bij een postpunt bezorgt, moet ik naar een echt postkantoor om het op te halen.

5. Tweede kerstdag

In België is tweede kerstdag geen wettelijke feestdag. Dat betekent dat ik gewoon moest werken op 26 december. Op Facebook wees iemand me erop dat sommige bedrijven wel een vrije dag geven. Dat zal vast, ik zat ‘s ochtends met drie mensen in de treincoupé, maar het bedrijf waar ik werk doet dat niet. Al op eerste kerstdag had ik lichte heimwee naar een tweede kerstdag waarop ik lekker in mijn pyjama kon chillen.

Ook een kanshebber voor dit lijstje: De auto uit een parkeerplek rijden