Toen vs. nu.

Als ik in de auto stap, wil ik mijn bril opzetten, de spiegels goed zetten, stoel naar voren, navigatie instellen, jas uit, een haakje aan mijn nagel bestuderen, vijftien minuten mediteren, mijn haar checken, richting aangeven en vervolgens met twee keer steken rustig mijn parkeerplek uitrijden.

Dat wás mijn leven, toen ik in een burgerlijke wijk aan de rand van Utrecht woonde

Sinds ik in het centrum van Antwerpen woon, zet ik binnen mijn bril binnen alvast op. Ik wacht een minuut tot er zo min mogelijk auto’s in de straat rijden. Nog voor ik in de auto stap, aast er al iemand anders op mijn fantastische parkeerplek. Waarom klappen de spiegels van de auto zo opzichtig uit als ik de deuren ontgrendel? Misschien kan ik volgende keer via de passagierskant proberen in te stappen? Ondertussen staat er al een file van twaalf auto’s te wachten tot de voorste auto in mijn plek kan inparkeren.

Benieuwd waar je gratis kunt parkeren? Dit zijn onze tips voor gratis parkeren in Antwerpen

Onder druk van de kijkersfile rij ik met minstens twee keer steken mijn parkeervak uit, terwijl ik ondertussen de navigatie probeer in te stellen met spraakbesturing. Die navigatie is een tikkeltje gevoelig als het gaat om de juiste bestemming instellen. Zelfs als ik nadrukkelijk toevoeg dat mijn bestemming in UTRECHT, NEDERLAND ligt, wil het navigatiesysteem me naar een random straat in Neerpelt sturen. Bedankt hoor.

In mijn achteruitkijkspiegel die ik nog een beetje goed moet zetten, zie ik dat de rij auto’s weer op gang is gekomen. Eén lucky bastard heeft zonder te zoeken een parkeerplek in het centrum van Antwerpen veroverd.

Ook leuk om te lezen: 6 verkeersregels die in België anders zijn dan in Nederland