‘En hoe gaat het bij jou?’ vroeg Marlous nadat ze haar hart had gelucht over haar verhuisperikelen. ‘Ik las dat de meeste emigranten na drie maanden een dip krijgen.’

De eerste tranen

Dat geloof ik meteen. Na drie maanden begint de realiteit in te dalen; ik woon hier echt. Ik heb het heel erg naar mijn zin in Antwerpen en het samenwonen is leuker dan verwacht. Tegelijkertijd zat ik de afgelopen tijd in een bureaucratische cirkel van zaken die ik graag wilde regelen, maar om verschillende redenen lukte dat niet. Het komt erop neer dat mijn dossier bij vreemdelingenzaken werd afgekeurd. Voor de bewijzen die ik moest aanleveren, was ik deels afhankelijk van anderen en dat ging niet altijd even soepel. Uiteindelijk zal het vast goedkomen, maar het kost(te) meer energie dan ik had verwacht. Het zorgde voor de eerste tranen over mijn verhuizing sinds ik verhuisd ben – snap je ‘m nog? In Nederland heb ik namelijk al wat tranen gelaten.

Aan het werk

Ik ben superblij dat mijn oude werkgever uit Nederland me heeft gevraagd om tijdelijk freelance voor hen aan de slag te gaan. Uit de eerste tijdelijke opdracht kwam een nieuwe opdracht voort, waardoor ik tot nu toe maar een paar weken werkloos thuis zat. De opdrachten zijn tijdelijk, dus ondertussen ben ik aan het solliciteren. Hoewel ik al een paar keer ver ben gekomen in sollicitatieprocedures, zat dé baan er tot nu toe niet bij. Ik sta er gelukkig nog steeds positief in. Dat is deels te danken aan mijn freelancewerk; als ik al sinds april thuis zou zitten, zouden afwijzingen waarschijnlijk een stuk zwaarder vallen.

Leuke dingen en sociale bezigheden

Ik hoefde de afgelopen tijd maar drie of vier dagen per week te werken Tussendoor geniet ik van de zomer en de stad. Ik besef dat het een enorme luxe is dat ik daar nu extra tijd voor heb. De afgelopen tijd had ik verrassend veel sociale bezigheden. Daar ben ik stiekem een klein beetje trots op, want sociale bezigheden liggen niet altijd voor het oprapen in een stad waar je niet zoveel mensen kent. I am working on it. Gelukkig komen mijn vriendinnen uit Nederland ook gezellig langs in Antwerpen – zo ver is het eigenlijk niet – en dan doe ik alsof ik een local ben.

Gedeelde smart

Waar ik ook blij van werd: vlak voordat mijn driemaandendip zijn intrede deed, kreeg Marlous de sleutel van haar appartement. Ze heeft in korte tijd heel veel geklust met haar vriend. Ik ben onder de indruk, binnenkort vertelt ze er hier vast meer over. Ze heeft me zelfs geïnspireerd om eindelijk de laatste kasten voor mijn appartement te bestellen, en dat terwijl mijn vriend er al bijna een jaar woont. Tussen het klussen door had Marlous tijd voor welverdiende pauzes op het terras met mij en ik moet zeggen dat dat precies was waar ik op dat moment behoefte aan had. In de supertoffe binnentuin van Bar Chapel (aanrader als je deze zomer in Antwerpen bent!) concludeerden we dat het best bijzonder is dat we elkaar online ontmoet hebben en deze grote levensverandering nu met elkaar kunnen delen.

Je kunt alle verhalen verhalen over mijn verhuizing hier volgen.

Bar chapel

Hoe gaat het met jou?